Intercity, nieuwsgierigheid en kattenkwaadEven een kleine update van de afgelopen twee weken.
Vissen, voeren, snoek, intercity, nog wat gevangen? Het hek, de kat, nieuwsgierigheid en de herkenning.
Het is maandag 6 januari. We zijn nog vrij omdat we vandaag naar het ziekenhuis gingen met onze jongste zoon. Hij is geboren met
schisis en nu een jaar oud. Alles gaat gelukkig goed en we hoeven pas weer over drie jaar terug te komen. Na het bezoek aan het ziekenhuis ga ik op pad om te vissen. Mijn vrouw is flink aan het fitnessen de laatste tijd en gebruikt daarbij wat poedertjes en pilletjes. Een van de potten poeder is leeg en te gebruiken voor mij. De pot is keihard, sluit goed af en is ruim genoeg om voor 1 á 2 struinsessies aas mee te nemen. Ideaal om in mijn onthaakmat mee te nemen. De pot vul ik met de inhoud van een blik mais, wat bix, een scheutje scopex, wat oestersaus, een handje roggemeel en een handje biggenmeel. Pot dicht en schudden maar.
Een lekker smeuïg, zoet en goed ruikende mix is het resultaat. Hiermee ga ik op pad.
Een nieuw deel van het slotenstelsel van Zoetermeer bezoek ik en maak op een paar plaatsen de voerplekjes aan. Daarna rijd ik door naar Berkel en Roodenrijs waar ik op een bekende stek en op de ringvaart voer. Na ruim een uur kom ik terug op de eerste voerplek. De wind staat er vol op en de zon kabbelt de zonnestralen tegen het gemaal. Een ideale stek met goede omstandigheden maar het blijft rustig. De tweede stek is bij het spoor aan de A12. Veel herrie is hier en daarom had ik lekker mijn hoofdtelefoon met muziek op mijn hoofd. Er is een hek defect waardoor je op een afgelegen stek kan komen. Hier is een duiker welke het stelsel onder de snelweg en het spoor met elkaar verbindt. De duiker is klein en bevat een trechtervormige toeloop met rietkraag (kan het beter?) Hier leg ik in en krijg al snel een opsteker. Toch wacht ik nog even omdat het water vreemd beweegt. De pen loopt schokkig weg en ik sla aan. De glasstok gaat krom en de slip begint te zingen. Yess de eerste van het jaar...nee, krijg nou wat...het is een snoek. Leuke bijvangst op mais! De snoek heeft een aardige pens en prachtige minuscule schubben op zijn kop.
De rest van deze dag brengt niets. Overal is het rustig en ik neem verder ook helemaal niets waar van karper.
Thuis aangekomen schiet ik onder de douche en opeens heb ik het...
Misschien complete onzin maar...
Wat nou als een karper net als een huiskat in een dwangmatige nieuwsgierigheid, semi-gedwongen een ronde doet. Katten doen dat in huis elke dag herhaaldelijk. Ze gaan het hele huis af en snuffelen overal aan. Her en der geven ze kopjes aan een tafelhoek of een kast. Dit doen ze omdat ze daarbij hun geur afscheiden en zorgen voor een stukje herkenning. Dit geeft hun rust en ze ontdekken alle "nieuwtjes" in het huis. Misschien doet een karper ook wel zoiets. Denk er maar eens ver na. Karpers zitten vaak onder of tegen herkenningspunten aan. Onder een brug, onder een tak, tussen het riet, bij de schoeiing, bij paaltjes, naast dukdalven, onder een steiger, tegen het talud aan, tussen de lelies, in de vaargeul, bij een zandplaat of bijvoorbeeld bij een sluis. Waarom komen ze juist hier zo vaak langs? Om voedsel te zoeken, voor de veiligheid, om soortgenoten te vinden of om juist de rust te vinden... Misschien komt het wel door heel wat anders. Dwangmatigheid en oriëntatie! Misschien is een karper wel ontzettend de weg kwijt en daardoor veel op zoek naar een stukje herkenning. Dat geeft rust en ze ontdekken alle "nieuwtjes" op het water. Als een blinde zoeken ze naar die paal in het water of die rietkraag of misschien wel die ene brug. Als ze die hebben kunnen vinden dan weten ze weer waar ze zijn. Als kapers elkaar hebben gevonden dan leunen ze misschien wel op elkaars vertrouwen. Daarom zijn ze vaak in groepen te zien. Ik geloof niet dat karpers veel op zoek zijn naar veilige plekken. Denk ook hier maar eens over na. Voor wie moet een volwassen karper bang zijn? En als ze voorzichtig zijn, waarom liggen ze dan in de zomer vaak centimeters boven het water met hun rug in alle openheid te zonnen? Voor wie zouden ze zich moeten verschuilen? Voor de mens? Ja misschien schrikken ze van hen in de stad maar op het platte land hoeven ze soms weken niemand te zien. Hier ligt dat dan ook anders. Voor aalscholvers, snoeken en futen hoeven ze na zo'n 4 pond in grootte ook niet echt meer te vrezen, dus waarom zou een karper zich verschuilen... Dan komt de nieuwsgierigheid. Ik bedacht mij ineens dat karpers misschien wel vele malen nieuwsgieriger zijn dan dat ik eerst dacht. Afgelopen jaar kon je de zigrig, zigbug, nep-aas, of de foampjes niet ontwijken in de media. Het is effectief en je vangt er karper mee. Er worden zelfs karpes gevangen met
lego. Dit is geen natuurlijke voeding, bevat geen vitaminen, geen vezels of andere voedingsstoffen. Het ruikt meestal ook niet eens naar iets. Waarom eet een karper dit? Misschien wel puur uit nieuwsgierigheid. Gewoon in je mond stoppen en weer uitspugen, zoals elke baby dat doet. Het gekke is ook nog eens dat deze aassoorten juist vangen wanneer je op reguliere aassoorten niets vangt. Ach ja wie weet...
Ik ben klaar met douchen en geniet de rest van mijn vrije dag...
De bovenstaande alinea is pure onzin en met geen enkele feiten te onderbouwen. Toch blijft het een leuke afwijkende gedachte.
Het is 12 januari en ik ga weer op pad. Het recept is het zelfde als de week ervoor. Weer ga ik een aantal voerplekken af en geniet ondertussen van het zachte weer. Ik ga weer langs het hek en zit hier tegenaan bij de duiker. Vanuit mijn werk weet ik dat dit een veilige uitwijkplek is bij calamiteiten langs het spoor en daarom acht ik deze plek ook als veilig. Ik sluip wat naar de duiker waar ik vorige week die snoek ving. Ik wil niet gezien worden omdat ik wel eens op verboden terrein zou kunnen zitten. De treinen rijden op deze zondagmiddag niet vaak maar wel hard. Ik zit 10 minuten naar mijn roerloze pen te staren als mij ineens opvalt dat de treinen langzamer voorbij komen. Na weer een paar minuten hoor ik vaag iemand roepen. Ik had mijn hoofdtelefoon weer op en deed deze af. "Heb je al wat gevangen"? vraagt iemand achter mij. Ik schrik en kijk over mijn linker schouder. WTF ... Daar staat een grote gele intercity trein op het spoor. De voorste deur staat open en de machinist met dikke snor kijkt met een glimlach in mijn richting. "Uh n..n..nee nog niet" stamel ik. De machinist vertelde dat er een melding was geweest over een persoon langs het spoor en dat de treinen daardoor langzamer rijden. "Ik zie het al, je zit veilig hoor jongen maar je mag hier denk ik niet komen", zegt de machinist. "Ok, ik ga weg hier", zeg ik. "Vang ze"! roept de man met de snor en hij verdwijnt in zijn trein. Even later komt de trein naast mij weer langzaam op gang. Ik zit met open mond te staren naar de trein en alle chagrijnige krantenlezers in hem. WOW! Snel weg hier.
De rest van de dag verliep rustig, Geen aanbeten en op 3 van de 4 voerstekken zaten snoekvissers te waaieren.
De stek langs het spoor is erg mooi maar ik wil geen gezeur met wie dan ook. Hier kom ik dan ook niet meer terug. Uiteraard kon ik de glimlach niet onderdrukken toen ik later nog eens na dacht over de stilstaande intercity en de machinist met snor. Het voelde een beetje als kattenkwaad waardoor ik deze ervaring niet snel zal vergeten.
Bewerkt door de gebruiker woensdag 15 januari 2014 22:14:22(UTC)
| Reden: Niet aangegeven
