Door: Luc de Baets.
Beschrijving:
De eersteling van Baetsy (en volgens hem het enige boek dat hij met betrekking tot de karpervisserij zal schrijven) is een boek boordevol informatie geworden. Boordevol is in dit geval een goed gekozen term, daar geen vierkante centimeter papier in het boek onbenut wordt gelaten. Geert Vandeplancke tekende (soms letterlijk) voor de lay-out. Eens te meer bewijst Geert daarbij dat hij een klassebak van het zuiverste water is. De schikking en het fotowerk zijn ronduit schitterend en de tekeningen die Geert maakte, ondermeer met betrekking tot rigs, zijn werkelijk fenomenaal!
Dat Luc vijf jaar geleden stopte met het intensief bevissen van karper betekent niet dat het boek niet up-to-date zou zijn of al evenmin dat het de nieuwe en jonge generatie van karpervissers niet zou kunnen boeien, wel integendeel. De kennis en ervaring die hij door de jaren heen opbouwde en waardoor hij mijlenver op de 'concurrentie' voorlag zijn beslist indrukwekkend. Bijleren over karpers en over de visserij erop primeerden voor Luc immers boven de banale visjesvangerij op een water eens de geheimen ervan ontsluierd waren. Bovendien kreeg en krijgt Luc heel wat feedback van zijn visvrienden uit binnen- en buitenland, ondermeer van (de onderschatte en door velen al te snel vergeten Nederlandse karpergrootmeester) Jan Junge, voor wie Luc een behoorlijke portie respect betoont. Bovendien heeft Luc, tussen het schrijven van het boek door zaken in de praktijk getest (al vissend op karper dus) alvorens hij er zijn conclusies over trok, bijschaafde en tenslotte neerschreef.
Naast karperbelager is de auteur een karpervriend in hart en nieren. Met zijn boek wil hij dan ook een bijdrage leveren tot een meer verantwoord visgedrag. Soms subtiel, dan weer strijdend als een ridder die zijn paard de sporen heeft gegeven en met een lans onder de arm gekneld regelrecht op zijn doel afstormt, klaagt hij wantoestanden binnen de moderne karpervisserij aan en roept hij op tot een visvriendelijkere en meer respectvolle manier van karperen.
Karpers zijn en blijven Luc's vrienden en hij neemt nog steeds ruimschoots de tijd om ze te observeren Hij weet datgene wat hij opmerkte te interpreteren. Dat deed hij trouwens gedurende zijn gans leven als karpervisser en zulks resulteert in enkele ongemeen interessante hoofdstukken met betrekking tot het gedrag en de leefwereld van onze zevenvinnige doelgroep. Ook de effecten van hengeldruk, aas en aasaanbieding, tactiek (uit welk hoofdstuk reeds een deeltje in ons vorig magazine gepubliceerd werd), winter- en obstakelvisserij komen ruimschoots aan bod.
Het boek bevat met betrekking tot de voornoemde onderwerpen werkelijk een bulk aan relevante en op de praktijk gerichte informatie, waarbij tot in detail op de zaken wordt ingegaan (bijvoorbeeld boilierecepten of een beschrijving van welke haak in welke situatie ingezet kan worden om er maar enkele van te noemen). Bij dit alles is het zeker een pluspunt dat Luc professioneel met taal bezig is en dat hij - Luc is leraar van beroep - de vaardigheid heeft om zaken vlot aan een (lezers)publiek over te brengen. Onderschat de gevolgen van deze 'informatieboom' niet want het is niet ondenkbaar dat je als lezer wordt overspoeld door de golven van gegevens en feiten die op je afkomen. Daarom is het aangewezen om het boek minstens twee keer te lezen. Geloof me, dat doe je spontaan, want je interesse werd tijdens die eerste lezing ongetwijfeld gewekt. Die belangstelling is overigens meteen aanwezig, want reeds na de eerste (formidabele) zin zit je midden in het boek (figuurlijk gesproken natuurlijk grapjas, want het boek ligt meer dan 325 bladzijden lang interessant te wezen). Een goede raad aan diegenen die beweren dat alles met betrekking tot de karpervisserij reeds geschreven is en er niets nieuws meer te vertellen valt: "Lees eerst en oordeel daarna, want indien je het omgekeerde doet loop je het risico dat je jezelf voor joker zet."
Het boek wordt afgesloten met een vijftal verhalen, 'Fragmenten' zoals Luc ze noemt, en dat is een primeur. In het verleden beperkte (nou ja, wat heet beperken in deze context) Luc zich tot het plegen van louter informatieve artikels. Dat zulks voor lezers van karperlectuur spijtig te noemen is bewijzen vooral de stukken Avondwandeling met een Sint-Bernard, Zwarte Zondag en Verwend door Oriënt, welke door het lezerspubliek ongetwijfeld hoog gewaardeerd zullen worden La Maxe tussen Kerst en Nieuw is, maar dat is een uiterst persoonlijke mening, mijn absolute favoriet. Luc's schrijfstijl is daar zeker niet vreemd aan.
De Dunne lijn... is een uniek boek van de hand van een uniek (karper)visser. Het vermeldt informatie die mijns inziens nooit en nergens voordien te lezen was. Wanneer je weet dat mijn boekenplank buigt onder het gewicht van meer dan veertig verschillende boeken en een stapel magazines met betrekking tot de karpervisserij, dan wil dat toch wel wat zeggen.
Indien iemand (een talentvol) voetballer zou zijn en Pélé zou zich om zijn vervolmaking bekommeren, of indien Eddy Merckx dit zou doen in het geval die "iemand" wielrenner was, dan zou die persoon zichzelf enorm bevoorrecht mogen voelen. Jij en ik zijn echter karpervissers, en wees gerust. we kunnen ons best geprivilegieerd achten omdat Luc ons in dat bestaan met een Dunne lijn... bijstaat.
