Beginnelingen kunnen hun eerste stappen het best aan stilstaande waters zetten. Daar verloopt alles eenvoudiger dan aan een rivier of stroom. Laten we dus van start gaan met het bodemvissen in een meer.
Voordat u uw hengel kunt uitwerpen, moet u enkele belangrjike voorbereidingen treffen. Karpers zijn doorgaans nog wispelturig van karakter en hebben speciale voorkeuren. Enerzijds kunnen ze heel schuw reageren op bijvoorbeeld geluid of de aanwezigheid van badende mensen, maar het tegendeel kan ook. Eigenlijk kunt u dus rustig een plekje kiezen zonder al te veel te weten over specifieke voorkeuren van de soort.

In principe zijn plaatsen waar niet druk gehengeld wordt, veelbelovend. Getroost u zich dan ook liever wat meer moeite om dergelijke plekken op te zoekenl een korte of langere wandeling loont vaak de moeite. Ook zones die er enigzinds anders uitzien dan de rest van het meer – bijvoorbeeld door een gezonken boom of zandbank – herbergen vaak meer karpers dan de rest van het meer.

Karpers zijn graag in beweging en houden zich zelden lang op dezelfde plek op. In kleine plassen ziet men ze vaak rustig patrouilleren langs de oever. Soms kan men er bijna zijn klok op gelijk zetten wanneer ze terugkeren en men beet heeft.

Ook in grotere meren trekken ze rond op zoek naar voedsel. Als u weet waar ze een rijkelijk gedekte tafel vinden, dan hebt u uw eerste schubbendrager zo gode als in het net. Maar eerlijk, wie weet waar precies dat lekkere voedsel zich bevindt?

Gewone plas, ontstaan door uitgraving

Elk water heeft, ongeacht zijn grootte, zijn specifieke kenmerken. Klassieke ‘hot spots’, zoals bijvoorbeeld zandbanken, ondiepe zones en kleine eilandjes zijn steunpunten die men echter zelden aantreft in meren die door menselijk activiteit ontstaan zijn. Meestal hebben we te maken met landschappelijk mooi gelegen, uitgegraven meren. Voor dergelijke waters is een gelijkmatige bodemstructuur, met nauwelijks diepteverschillen, karakteristiek. De oevers zijn steil en meestal in twee of drie trappen aangelegd. Op het eerste gezich zou men de bodemstructuur met een badkuip kunnen vergelijken. Is het dan eender waar u hier uw hengel uitwerpt? In geen geval! Ook al struinen karpers de hele plas af, de plekken waar ze daadwerkelijk eten zijn beperkt en wisselen van tijd tot tijd. Het is belangrijk om te weten dat de zones waar men de karpers heeft opgemerkt, niet altijd de plaatsen zijn waar ze gemakkelijk bijten. Toegegeven, het klinkt dubbelzinnig. Enerzijds moet u de karpers opsporen, en anderszijds moet u er rekening mee houden dat u ze daar misschien niet zult vangen... Nog verwarrender wordt het wanneer u bedenkt dat goede vangplaatsen na enkele dagen of weken misschien helemaal geen buit meer zullen opleveren. De vissen blijven zich voortdurend op het natuurlijke voedselaanbod richten en beschouwen het voer van de hengelaar enkel als lekkere tussendoortjes. Als bijvoorbeeld rivierkreeften zich in de lente in een bepaalde zone van het water massaal ophouden om te paren, dan zult u daar waarschijnlijk ook karpers vinden, maar ook maar zolang tot de schaaldieren zich weer over het volledige meer verspreiden. Ook andere dieren die op het menu van de karper staan, kunnen zich op soortgelijke manier verplaatsen en zo het hele jaar door voedselzone van de karper verleggen. Maar voor de hengelaar is het ongemogelijk om de bodem van het meer af te speuren naar aanwezig voedsel. Hij heeft alleen zijn ogen en zijn verstand om de karpers te lokaliseren. En zoals u verderop zult lezen, is dat eigenlijk niet zo moeilijk.

Het lokaliseren

Meestal zal men de vissen vanaf de oppervlakte lokaliseren en dan zijn hengel uitwerpen in de zone waar men ze eerder zag. Nog beter is het als men bij het uitwerpen luchtbellen opmerkt, die uit de diepte opstijgen en afkomstig zijn van vissen die op de bodem voedsel opnemen. Maar vaak lukt dat niet: karpers eten immers niet elke dag op een vast tijdstip, maar willekeurg verspreid over de dag. En in het donker is het al helemaal uitgesloten om zulke signale te kunnen waarnemen. Aan veel waters heb ik vastgesteld dat de etenstijd van karpers een half uur tot enkele uren per dag kan duren, en dit op de meest wisselende momenten van de dag. Vaste regels zijn er helaas niet. Merkt u toevallig toch ergens luchtbellen op, dan kunt u met een gerust gemoed op die plaats uw hengel gaan uitwerpen.

Om karpers te lokaliseren kunt u het wateroppervlak afspeuren met een verrekijker. Met een dieptemeter kunt u misschien her en der in de bodem een paar oneffenheden ontdekken, ook al is die bodem onnatuurlijk effen.