Is het raar als ik zeg dat ik eigenlijk maar één haak voor al mijn bodemvisserij met boilies gebruik?
Obstakels of niet, de Ashima 887 laat mij maar weinig in de steek. Gewoon gekozen op aanraden van velen, niet omdat ik zelf zo veel verstand van haken heb.
Het is dan wel niet zo’n populaire hook met teflon of andere flashy coatings, maar het is een haakpatroon dat steeds weer terug komt.

Een uitstapje naar een curve shank maak ik ook nog wel eens, waarom weet ik niet. Ze zien er wel betrouwbaar uit en lijken goede haakeigenschappen te hebben, althans op mijn hand, en in mijn foudraal.

Ik begeef me misschien op glad ijs maar ik denk dat heel veel mensen niet eens goed weten wat de eigenschappen van een haak zijn, en waarom ze een bepaalde haak kiezen.
Er wordt gesproken over dikdradige haken maar wanneer gebruik je dan een dundradige haak? Je wilt toch immers nooit dat de haak gaat snijden, of dat de vis losschiet? Ik zou dan altijd voor een dikkere haak kiezen. Dik of dundradig is dan ook wel erg relatief, want zo heel veel verschil zit er niet in. Ook is de punt is grotendeels verantwoordelijk voor het prikken, als de vis er vandoor gaat dringt deze toch wel dieper in.

Wie vertelt er iets zinnigs over haakkeuze?





Twee haken van Fox, de SSBP en de SSSP, op het oog hetzelfde maar de punt van de SSBP staat naar binnen.
Welke van de twee kies je in welke situatie, en waarom?

Ik kies voor de SSSP, omdat deze volgens mij sneller vlees pakt door de rechte haakpunt.
En dan in ALLE gevallen, dus ook bij obstakels.

Bewerkt door de gebruiker donderdag 19 juli 2012 12:21:40(UTC)  | Reden: Niet aangegeven