Ik zal me dan ook maar eens voorstellen:
Mijn naam is Edwin Wouters en ben geboren in 1967. Regelmatig was ik al te vinden op dit forum onder Reclin's account (mijn vissende vriendin, partner, maatje).
Vanaf mijn 5de jaar ben ik langs de waterkant te vinden met een hengeltje. Eerst het bamboe stokje op de witvis. Hier kwam het al voor dat als je soms niet oplette (tja, je bent 5 jaar) dat opeens je bamboestokje in het midden van de sloot rondjes zwom. Monstervissen hadden dan je vlok gepakt.
Later, toen ik wist dat het karper was kwam die vis bovenaan het wensen lijstje te staan.
Nu kom ik uit de tijd dat er nog geen internet was (ik weet het, ik ben een oude l@l), zelfs geen karper magazines en moesten we alles zelf ontdekken. Andere karpervissers waren er bijna niet en die er waren hielden hun mond stijf dicht. Het leerproces en het "begrijp" proces duurde dan ook vele malen langer dan tegenwoordig.
Met het pennetje struinden wij de bruggen af langs de kanalen in Noord Holland. Tegen de brugmuren, tussen de dukdalven, net uit de stroomnaad, overal waar we de pen maar konden laten staan in de stroming van het kanaal.
20/100 en een glasvezel hengel die krom ging tot in het handvat. Aanslaan, met je hand op de spoel heel langzaam achteruit lopen en zorgen dat vóór de karper het besefte, je hem tussen de dukdalven uit had in het open water. Daar kon je hem dan rustig uitdrillen. Ving je een 20 ponder, dan had je een record vis.
Heel langzaam kwamen de eerste verhalen over boilies, vast lood, afstandvissen en het beloofde land Frankrijk. De eerste videobanden van Kevin Nash en Rod Hutchinson. Techniek lieten ze nog niet zien, wel een teller links boven in beeld met de ponden gevangen vis.
Ik heb de hele ontwikkeling van de karpervisserij mogen mee maken en mogen ontdekken. Met vallen en opstaan. Denken dat je het spelletje snapt en weer tot de conclusie komen dat je er niet verder naast had kunnen zitten.
Ik ben ook Frankrijk ingegaan 25 jaar geleden zogauw ik mijn rijbewijs had. Zonder frans te spreken. Geruchten najagen, spokenjacht. Niet weten wat de regels waren, waar vergunningen te verkrijgen waren etc. Veel vis gevangen maar die record vis bleef maar uit de eerste jaren van pionieren.
Intussen heb ik gevist in Nederland, België, Frankrijk, Italië, Polen en Engeland.
Ik ben weer terug bij af. Daarmee bedoel ik dat het jagen op die ene grote vis niet meer hoeft (al hoop je er toch iedere sessie op maar de "must" is weg) . Het is weer puur genieten van het vissen, de natuur, het gezelschap de beleving. Er is vertrouwen in mijn aas, mijn systemen en mijn denkwijze. Vang ik niets, dan heb ik op de verkeerde plek op het verkeerde moment gezeten.
Ik vis tegenwoordig (bijna) iedere week 1 nacht door heel Nederland. Waar ik voor mijn werk eindig die dag, daar zoek ik een water op waar de auto langs het water kan staan, peil en gooi mijn hengels uit, ik slaap in de auto, de volgende morgen pak ik een benzinepomp om me op te frissen en ga ik via mijn klanten weer richting huis.
Ook probeer ik minimaal een keer of 6 per jaar naar het buitenland te gaan voor een korte sessie van maximaal een week. De doelstelling voor komende jaren is: blijven genieten op zoveel mogelijk verschillende wateren in zoveel mogelijk verschillende landen.
Edwin Wouters
