Zo, net terug van een Frankrijk-tripje
De bedoeling was 1 nachtje te gaan doen met een (niet vis-) maat.
Het is even anders uitgedraaid
Vrijdagnamiddag vetrokken. Daar de Belgen in Rijsel speelden was er ongelooflijk veel volk op baan, heb dan ook 40km omgereden om de grootste files te vermijden.
Na een 3-tal uur rijden komen we toe op de stek die ik wilde bevissen en ze was vrij, TOP !
Daar mijn maat niet niet vist en gewoon mee is om te chillen heb ik veel plaats om mijn 3 hengels te positioneren.
Het water is moeilijker bevisbaar dan een 2tal maanden geleden door de veelvuldig aanwezige waterlelies, maar toch vind ik 3 goede spots.
Het wachten kan beginnen en zoals gewoon gaan de steaks in de pan
Om 22u45 krijg ik een waarschuwingspiepje. Terwijl ik mijn hoofd draai schiet de waker naar boven en krijg ik een volle run!
Tijdens de dril moet ik opletten dat de vis zich niet vastzwemt in de lelies, maar ditl ijkt vrij goed te lukken.
Eenmaal op de kant komen de zenuwen onder spanning te staan : ik zie namelijk dat het om een ferme bak gaat!
De eerste scheppoging is direct raak en een vreugdekreet weerklinkt over het water.
Wat een bak van een spiegel ! Kogelrond en direct de beste van 2016.
Voor mij kan de sessie alvast niet stuk. Ook de kopvoorns laten zich niet te veel horen (wat de andere keer wel anders was...)
We blijven laat op en rond 1u krijg ik terug enkele biepjes. Kopvoorn...? Nee hoor! Deze gaat terug over in een fluiter en ik sla aan.
De vis komt vrij gemakkelijk mee en tot mijn verwondering ligt er een spiegeltje van 1,5 kg in het net. Vis is vis en ook deze mag op de foto.
De rest van de nacht blijft het stil en 's morgens kramen we op.
Tijdens het opkuisen krijg ik telefoon van een maat. Deze is blijkbaar onderweg naar een nabijgelegen water en we besluiten eens langs te gaan.
Hij vraagt of we geen nachtje blijven doen, maar mijn maat moet helaas thuis zijn.
Onderweg krijg ik terug meer en meer zin om weer te keren.
Ach waarom niet, maat afzetten en 200km terug zuidwaarts! We leven maar 1 keer
Ik vis samen met mijn maat een nachtje op een ander water.
We slagen er toch in om elk 1 schubje te strikken, maar daar blijft het bij...
Omdat we toch al impulsief bezig zijn beginnen we te twijfelen of we geen nachtje bijdoen op het water waar ik eerst heb gezeten.
We moeten bieden pas na de middag werken, dus zogezegd zo gedaan en op naar ronde 3!
Helaas krijgen we , buiten kopvoorn, geen aanbeet meer en keren we 's morgens terug... om nu te gaan werken.
Het was me weer een weekendje !